- عز من قائل(عَزْ زَ مِ ءِ)
مرکّب از: فعل عزّ + حرف جر من + قائل، گرامی است گوینده. عزیز و ارجمند است آنکه گفته است، و آن را پیش از نقل آیتی از قرآن کریم آرند، قوله تعالی عزمن قائل... (از یادداشت مرحوم دهخدا)، در این جمله حرف ’من’ زائد است و مجرور آن محلاً منصوب است بر تمییز بودن. و آن را بصورت عزّ قائلاً، بدون من نیز گویند. و آن را حال نیز میتوان فرض کرد بعنوان جنس بودن، یعنی عزّ قائلاً من القائلین. (از اقرب الموارد)